Polski Instytut Otwartego Dialogu rozpoczął otwarty nabór kandydatów na
Warsztaty rozwojowo-edukacyjne o walorach terapeutycznych Asystent Zdrowienia.
Rekrutacja
edycja online jesień 2022
Mamy wolne miejsca!
Wychodząc naprzeciw tym potrzebom przygotowaliśmy kolejną edycję 12-modułowego warsztatu pn. “Asystent zdrowienia – Warsztaty rozwojowo-edukacyjne o walorach terapeutycznych które rozpoczną się 24 i 25 września 2022 roku.
Koniec rekrutacji dn. 31.07.2022 roku.
Warsztaty będziemy prowadzili zdalnie na platformie Zoom.
Program edukacyjno-rozwojowy Asystent zdrowienia – „Ekspert przez doświadczenie” jest skierowany do osób z doświadczeniem zaburzeń psychicznych, które poprzez osobiste zaangażowanie rozwiną kompetencje zawodowe przygotowując się do roli partnerów w pracy zespołów terapeutycznych, zespołów edukacyjnych i innych podmiotów opieki psychiatrycznej. Program ten ma na celu reintegrację jego uczestników ze środowiskiem, odbudowę relacji społecznych i zwiększenie szans na rynku pracy.
Udział w kursie jest możliwy po odbyciu rozmowy kwalifikacyjnej.
Prosimy o dokonanie rejestracji rekrutacyjnej klikając tutaj .
Zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną przyjdzie poprzez email.
Rozmowy kwalifikacyjne odbędą się poprzez platformę internetową Zoom.
W spotkaniu będą uczestniczyć:
● Krzysztof Henczak – Koordynator PIOD, Psychoterapeuta, Asystent zdrowienia, certyfikowany Trener eCPR, Moderator w podejściu Otwartego Dialogu
● Ewa Beata Mościcka – Trener umiejętności psychospołecznych, coach (akredytacja ICF), certyfikowany konsultant kryzysowy, edukator eCPR – dialogu reanimacji emocjonalnej.
W trakcie 20-minutowego spotkania zapytamy o doświadczenie zawodowe, motywy uczestnictwa w warsztatach i potrzeby rozwojowe. Na rozmowę kwalifikacyjną proszę wcześniej przesłać drogą mailową dokumenty które po rejestracji wyślemy do Państwa.
Rozpoczęcie warsztatów – 24 i 25 września 2022 roku
Warsztaty online na platformie ZOOM.
Program warsztatów będzie zrealizowany w ramach 12 modułów – każdy po 16 godzin.
Czas prowadzenia warsztatów: 09:00 – 16:30 (sobota ) 09:00 – 16:30 (niedziela )
Godziny zajęć są stałe.
Terminy modułów:
| Numer i temat modułu |
| 1. Zdrowie i samopoczucie |
| 2. Umacnianie (Empowerment) |
| 3. Doświadczenie i uczestnictwo |
| 4. Zdrowienie |
| 5. Trialog |
| 6. Samopoznanie |
| 7. Pełnomocnik osób dotkniętych chorobą |
| 8. Ocena procesu zdrowienia |
| 9. Towarzyszenie i wspieranie |
| 10. Interwencja kryzysowa |
| 11. Uczenie się i nauczanie |
| 12. Podsumowanie warsztatów |
kontakt
Krzysztof Henczak
koordynator projektów
warsztatyaz@otwartydialog.pl
Telefon: 603755432
______________________________________________________________________________
Świadectwo zdrowienia absolwentki warsztatów asystent zdrowienia
Jestem osobą z doświadczeniem kryzysu psychicznego zdiagnozowanego jako schizofrenia.
Rilke wycofując się z psychoterapii powiedział: „Jeżeli opuszczą mnie moje diabły, obawiam się, że ulecą z nimi moje anioły.” Gdybym mogła wybierać, nie oddałabym nikomu mojego doświadczenia psychoz. Choroba dużo zabiera ale jednocześnie może służyć budowaniu nowych zasobów. Mam poczucie, że to co przeżyłam miało sens i wierzę, że moje świadectwo może się komuś przydać. Ma to dla mnie ogromną wartość i sprawia że czuje się potrzebną.
Moje leczenie psychiatryczne trwa nieprzerwanie od dziecięciu lat. Będąc nastolatką brałam udział w terapii metodą Otwartego Dialogu. Było to niezwykłe spotkanie grupy zaangażowanych specjalistów ze mną oraz moimi rodzicami. Terapia była skoncentrowana na zasobach i zdrowych częściach osobowości. Uzyskałam ogromne wsparcie, zaufanie, ciepło i zaangażowanie. Odmieniła się moja sytuacja rodzinna – zbudowaliśmy porozumienie, zbliżyliśmy się do siebie, moja rodzina okazała się bogata w zasoby. Zyskałam wgląd w chorobę. Otwarty Dialog był bardzo budujący, z tego co wypracowałam na terapii korzystam do dzisiaj. Dzięki niemu zdecydowałam się, że chcę pomagać rodziną pacjentów z psychozami bo lepiej zrozumiałam rolę rodziny w lecznictwie psychiatrycznym. Moja choroba miała destruktywny wpływ na życie rodzinne. Postawa sieci społecznej wobec pacjenta z zaburzeniami psychotycznymi jest ważna. W trakcie warsztatów rozwojowo-edukacyjnych o walorach terapeutycznych Asystent Zdrowienia ukończyłam dodatkowy kurs „Organizowanie i prowadzenie grup wsparcia z elementami psychoterapii” . Chciałabym zorganizować grupę dla rodzin, partnerów itd. osób z doświadczeniem psychozy. Uważam, że w moim mieście jest zapotrzebowanie na taką grupę wsparcia.
Wierzę, że bycie w sytuacji pacjenta pozwoli mi wejść w koalicje z pacjentem co przyniesie dobre efekty. Będąc na oddziale zamkniętym szpitala psychiatrycznego brakowało mi rozmowy z osobą, która „miała podobnie jak ja” – przeszła kryzys psychiczny i wróciła do zdrowia pokazując na swoim przykładzie, że zdrowienie jest możliwe.
Przeszłam kryzys psychiczny i dzięki temu jestem wiarygodna. Przeszłam to i żyję. Przepracowałam swój własny kryzys i jestem w wieloletniej remisji. Posiadam wiedzę z życia i mogę lepiej zrozumieć pewne rzeczy. Mam w sobie nadzieję, jestem zmotywowana do wysiłku i wytrwała. Cechuje mnie empatia, opiekuńczość, szczerość oraz optymizm. Na podstawie własnego doświadczenia mogę lepiej zrozumieć potrzeby i zmartwienia pacjentów, potrafię wczuć się w ich sytuację, poświęcić im czas i uwagę, pozwolić na swobodę bycia sobą. Pozwolić poczuć, że jest pełnowartościowym członkiem społeczeństwa. Wspomóc w samodzielności i spełnianiu marzeń. Niosę ze sobą wiarę w wyzdrowienie i znaczącą poprawę stanu zdrowia, samopoczucia, funkcji poznawczych, jakości życia. Mogę pokazać, że kryzys psychiczny jest etapem przejściowym.
Moja aktywna praca na warsztatach zaczęła się pytaniem Krzysztofa Henczaka, trenera: „Jak długo zamierzasz jeszcze chorować?”. Pytanie skłoniło mnie do przemyśleń, uznałam, że „nie chcę chorować ani chwili dłużej!”.
Doświadczyłam problemów ze zdrowiem psychicznym. Jestem ekspertem przez doświadczenie. Dzięki kilkumiesięcznym warsztatom nauczyłam się korzystać z wiedzy płynącej z doświadczeń. Kurs sprawił, ze umocniłam się w przekonaniu ze wyzdrowienie jest możliwe. Ćwiczenia, nad którymi pracowaliśmy indywidualnie, w parach oraz grupach miały formę terapeutyczną. Moje wewnętrzne poczucie siły zostało umocnione. Zintegrowałam się z uczestnikami kursu. Zdobyłam umiejętność mówienia o swoich doświadczeniach związanych z chorobą i procesem zdrowienia. Nauczyłam się jak wspierać osoby w kryzysie i ich bliskich. Poznałam strategie radzenia sobie z kryzysem.
Dzięki warsztatom zmieniło się moje postrzeganie choroby. Nie jest to dla mnie wstyd i porażka tylko wyzwanie. Odwołuje się do swoich doświadczeń i dziele się nimi. Chce dawać świadectwo. Pokazać, ze z choroba można żyć, prowadzić satysfakcjonujące życie i funkcjonować zdrowo. Dać siłę i nadzieję, własnym przykładem pokazać, że „da się”!
Mam w sobie chęć nieustannego rozwijania się. Kurs AZ jest dla mnie wstępem do kolejnych szkoleń, aby pomagać pacjentom bardziej efektywnie.
autor: Magdalena Kańska , kwiecień 2022 © Polski Instytut Otwartego Dialogu
Asystent zdrowienia
Dokument powstał w ramach „Deinstytucjonalizacja szansą na dobrą zmianę: projekt horyzontalny” odc. 01 z 32 „Asystent Zdrowienia”. Został zaprezentowany po raz pierwszy podczas II Kongresu Zdrowia Psychicznego w Warszawie. Wypowiadają się: Paweł Nowicki, Anna Olearczuk, Krzysztof Henczak, Lidia Narojczyk, Justyna Rzepecka, Anna Gasik-Gawron, Ryszad Izdebski, Paweł Podgórski, Mateusz Biernat, Marcin Laszczak, Beata Sochańska, Karolina Staszewska, Małgorzata Trojańska.
Środowiskowe Centra Zdrowia Psychicznego
film dokumentalny „Samobójstwo w rodzinie.”
Rodziny osób, które popełniły samobójstwo pozostają z bardzo trudnymi emocjami.
Oprócz uczuć, które pojawiają się w doświadczeniu żałoby, takich jak smutek, rozpacz, gniew czy niedowierzanie, dochodzą do głosu poczucie winy, odrzucenia i wstyd.
Brak wsparcia po samobójstwie bliskiej osoby może prowadzić do poważnego kryzysu psychicznego, a w konsekwencji nawet do przewlekłych chorób psychofizycznych.
Jak uzyskać pomoc w żałobie po samobójstwie bliskiej i ważnej osoby i na czym polega skuteczna pomoc w takiej sytuacji?
O rozmowę na ten temat poprosiliśmy osobę, która sama go doświadczyła. Paweł Podgórski, po samobójczej śmierci ojca przeżył kryzys psychiczny. Dziś jako asystent zdrowienia współpracuje z zespołami zdrowia psychicznego na terenie małopolski. Prowadzi warsztaty, spotkania i wykłady z zakresu profilaktyki. W codziennej pracy sięga do własnych doświadczeń żałoby, kryzysu psychicznego oraz zdrowienia.
Stygmatyzacja chorób psychicznych
Środowiskowe Centrum Zdrowia Psychicznego w Koszalinie
CZY ASYSTENCI ZDROWIENIA MOGĄ ZMIENIĆ POLSKĄ PSYCHIATRIĘ?
Jakie pierwsze skojarzenia przychodzi ci do głowy, gdy słyszysz określenie „polska psychiatria”? Wielkie, stare i brzydkie szpitale, przychodnie bez specjalistów, dziwni ludzie, których zachowania nie rozumiesz? Może masz szczęście i wśród twoich bliskich nie ma osób potrzebujących współpracy z psychiatrą. A może są, tylko tego jeszcze nie dostrzegasz. Statystyki nie pozostawiają złudzeń – 8 milionów dorosłych Polaków ma różnego rodzaju problemy i zaburzenia psychiczne. Jeżeli uwzględnimy dzieci, ta liczba wzrasta do 12 milionów. W wyniku samobójstw w naszym kraju umiera więcej osób niż w wypadkach drogowych. Przerażające, prawda?
Piszę o tym nie po to, żeby cię zdołować. Chcę jedynie, byś miał świadomość skali problemu. W każdej chwili może zdarzyć się coś, co zachwieje zdrowiem psychicznym twoim lub twoich bliskich i spowoduje, że będziecie potrzebować wsparcia. Wtedy życzę ci z całego serca dostępu do szybkiej i fachowej pomocy. Pomocy, której chcemy udzielać również my – Asystenci Zdrowienia.
Kim jesteśmy? Osobami po specjalistycznym, wielomiesięcznym kursie, obecnie zaczynającymi staże w placówkach zajmujących się zdrowiem psychicznym: szpitalach psychiatrycznych, środowiskowych domach samopomocy, zespołach leczenia środowiskowego, itp. Możemy wspomagać pracę zespołów terapeutycznych, współpracować z psychiatrami, psychologami, terapeutami i całym personelem zaangażowanym w pomoc ludziom przeżywającym kryzys, zaburzonym lub chorującym psychicznie.
Nasze umiejętności są wyjątkowe i unikatowe. Sami doświadczyliśmy lub doświadczamy problemów ze zdrowiem psychicznym. Dzięki odpowiedniemu przeszkoleniu i ogromnej pracy własnej związanej z poddaniem refleksji swoich przeżyć, nauczyliśmy się czerpać z nich wiedzę, którą można wykorzystać na wiele sposobów. Umiemy mówić o naszych doświadczeniach, znamy historie innych chorujących, rozumiemy (tak dobrze, jak nikt inny) z czym zmaga się osoba z diagnozą psychiatryczną. Potrafimy słuchać i na różne sposoby wspierać w procesie zdrowienia zarówno chorego, jak i jego otoczenie. Ten model pomocy stosowany jest z powodzeniem od kilku lat m.in. w Niemczech, USA, Australii i innych krajach. Jesteśmy różni jako ludzie, dlatego osobiste kompetencje każdego z nas mogą być trochę inne. Ale właśnie ta różnorodność sprawia, że możemy pracować w wielu miejscach, na różnych etapach kryzysu, a potem zdrowienia pacjenta. Część z nas odnajdzie się w pracy na oddziałach zamkniętych lub dziennych, innym bliższa będzie opieka środowiskowa. Mamy nadzieję, że w powstających właśnie w ramach programu pilotażowego Centrach Zdrowia Psychicznego znajdzie się miejsce również dla nas.
Jako eksperci przez doświadczenie, którymi jesteśmy, chcemy też służyć pomocą i swoją wiedzą ekspertom przez edukację, czyli psychiatrom, psychologom, terapeutom, pielęgniarkom, itd. Wierzymy, że wspólne działanie może przynieść realne rezultaty zarówno w postaci poprawy opieki psychiatrycznej, jak i profilaktyki chorób psychicznych. Chcemy, aby naszym wspólnym celem było dążenie do rozwinięcia opieki środowiskowej, łatwo dostępnej dla każdego w jego otoczeniu. Chcemy, żeby ulegał skróceniu czas spędzany przez chorych w szpitalnych łóżkach oraz możliwe było ograniczenie rozwoju kryzysów psychicznych poprzez szybką, profesjonalną i skuteczną pomoc. Chcemy, aby każdy potrzebujący człowiek otrzymał wsparcie, jakiego potrzebuje.
Nie łudzimy się, że będzie to łatwe. Zdajemy sobie sprawę zarówno z obecnych ograniczeń związanych ze sposobem finansowania opieki psychiatrycznej, jak i niepewności środowiska medycznego, w które będziemy wchodzić zawodowo. Ale jesteśmy przekonani, że polską psychiatrię trzeba zmieniać na lepsze i chcemy wspomagać ten proces, tak bardzo dla nas wszystkich ważny .
tekst Anna Olearczuk Asytent Zdrowienia
TELEFON ZAUFANIA INTERWENCJI KRYZYSOWEJ
POLSKI INSTYTUT OTWRTEGO DIALOGU PROWADZI TELEFON ZAUFANIA PRZEZ ASYSTENTÓW ZDROWIENIA
NUMERY TELEFONÓW
kontakt : +48 698 761 774
czynny od poniedziałku do piątku w godz. 12.00 – 18.00.
Zapraszamy do kontaktu osoby potrzebujące wsparcia, doświadczające lęku związanego z aktualną sytuacją, odczuwające ciężar samotności, poszukujące informacji dotyczących pomocy lub mierzące się z problemami, z którymi sobie nie radzą. Pomoc udzielana telefonicznie jest anonimowa.
Asystent Zdrowienia – nowy zawód w Centrum Zdrowia Psychicznego
W Polsce powstaje nowy zawód: Asystent Zdrowienia (ekspert przez doświadczenie).
Jest to ekspert, który przez własne, przepracowane doświadczenie kryzysu psychicznego wspiera proces zdrowienia innych osób, które znajdują się lub znajdowały w sytuacji kryzysu psychicznego, ich rodzinę i najbliższych.
Zawód asystenta zdrowienia jest odpowiedzią na ogromną potrzebę wsparcia wśród samych beneficjentów opieki psychologicznej i psychiatrycznej. Tam, gdzie jesteśmy, w związku z naszą pracą cieszymy się dużą wdzięcznością i uznaniem.
W Ministerstwie Zdrowia dobiegają końca prace nad kwalifikacją zawodową tej nowej profesji. Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 9 października 2019 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie programu pilotażowego w centrach zdrowia psychicznego (na podstawie art. 48e ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych [Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm. 2]) zarządza się, że od dnia 01.04.2020r. do osób zatrudnionych w Centrach Zdrowia Psychicznego w całej Polsce, w ramach działalności podstawowej zaliczać się będzie asystentów zdrowienia (par. 1 pkt 10 lit. b).
W całej Polsce nie ma jeszcze zbyt wielu przeszkolonych i pracujących w zawodzie Asystentów Zdrowienia. Wiele osób wyraża swoją potrzebę posiadania wiedzy na temat tego nowego zawodu.
Obecnie asystenci zdrowienia pracują m.in. w Centrach Zdrowia Psychicznego, szpitalach, punktach konsultacyjno-doradczych oraz innych placówkach służby zdrowia. Należą do zespołów na równi m.in. z: lekarzami psychiatrami, psychologami, terapeutami, pielęgniarkami psychiatrycznymi. W praktyce stanowią część oraz ważne uzupełnienie tych zespołów.
Co konkretnie robimy?
– w siedzibie Centrum, oddziale całodobowym, w oddziale dziennym, w środowisku – spotkania, rozmowy, aktywizacja, towarzyszenie, wspieranie; podczas wizyt środowiskowych (w tym w ramach zespołów mobilnych) również wspólne: zakupy, przyrządzanie posiłków, pranie, wsparcie w rozwiązywaniu różnych problemów dot. codziennego funkcjonowania pacjenta
– Klub Pacjenta, zajęcia plastyczne (dekupaż i inne) oraz praktyczne (np. rozwiązywanie problemów domowych przy użyciu igły, nitki oraz maszyny do szycia, znalezienie w prasie lub smartfonie wydarzeń, na które można pójść w wolnym czasie) – prowadzenie oraz współprowadzenie zajęć dla: osób z Centrum/oddziału/zespołu leczenia środowiskowego, innych osób po kryzysach i hospitalizacjach, bądź skierowanych przez lekarzy z Centrum
– spacery, wyjścia w załatwianiu spraw pacjenta, razem z pacjentem
– udział w sesjach otwartego dialogu
– współpraca z pozostałymi członkami zespołów, z innymi instytucjami (np. MOPS)
– edukacja poprzez m.in.: warsztaty, wykłady, działalność antystygmatyzacyjną i antydyskryminującą
Nasza praca różni się jednak od pracy pozostałego personelu. Zadaniem asystenta zdrowienia jest wsparcie procesu zdrowienia danej osoby, nacisk na jej zrozumienie i upodmiotowienie.
Dlaczego praca Asystenta Zdrowienia jest taka ważna? Rola Asystenta Zdrowienia:
– poznać – przedstawić i omówić z pozostalym personelem perspektywę osoby chorujacej. Zauważyć człowieka, a nie tylko jednostkę chorobowa, czy zagrożenie, jego cele, pragnienia, potrzeby, uwarunkowania
– zrozumieć – aby skutecznie pomagać (nie wyręczać). Stworzyć warunki do zdrowienia
– wesprzeć – wykorzystać potencjał i wzmocnić go, rowniez w sprawach praw, podejmowania decyzji, samostanowieniu. Pomoc w samodzielności, pelnieniu rol spolecznych, zawodowych, realizacji marzeń
– dać siłę i nadzieję, że się powiedzie – własnym przykładem oraz wsparciem kolejnych kroków klienta/pacjenta pokazac, że „można”.
– przekazać praktyczną wiedzę na temat zdrowienia, rożnych form leczenia, pomocy, aktywności i wsparcia
Celem takiej pomocy jest to, aby osoby, do których kierowane jest wsparcie, świadomie i intencjonalnie dbały o zdrowie własne oraz zdrowie swoich najbliższych. Celem pracy – stare chińskie powiedzenie: „dać wędkę, a nie rybę”. Cel – podzielić się moją perspektywą pracy jako Asystenta Zdrowienia.
Praca Asystenta Zdrowienia ma też wymiar i pełni funkcje, społeczne: wpływa na zmiany w świadomości podopiecznych i ich rodzin, co wymiernie wpływa na zmianę traktowania ich przez nich samych: świadomość, że jest pełnowartościowym członkiem społeczeństwa, antyautostygmatyzacja, brak wykluczania, dbałość o warunki do zdrowienia
wpływa na zmiany w świadomości społecznej, postrzeganiu – daje wymierne efekty: zaufanie, zrozumienie, danie szansy, stopniowa eliminacja strachu i obaw przed kontaktem z osobami doświadczonymi kryzysem psychicznym, co wymiernie wpływa na zmianę traktowania osób w/po kryzysie, oraz ich rodzin przez społeczeństwo (np. zatrudnianie, wchodzenie w relacje, antystygmatyzacja, brak wykluczania) wpływa na funkcjonowanie w społeczeństwie osób w/po kryzysie/ich rodzin i bliskich – poprzez podejmowanie ról społecznych: w pracy, w rodzinie, itd. wpływa na jakość codziennych relacji międzyludzkich, jakość pracy, wiarę, że osoba z doświadczeniem kryzysu psychicznego poradzi sobie w samodzielnym funkcjonowaniu
Kryzys psychiczny dotyka wielu osób, niezależnie od funkcji społecznych, pochodzenia, czy wieku. Potencjalnie każdy z nas może go doznać, tak jak każdego innego schorzenia. Asystenci zdrowienia pracujący w środowisku medycznym, mogą liczyć na szybką informację zespołu w razie, gdyby pojawiły się jakieś kryzysowe symptomy u nich samych. Najczęściej jednak to my jesteśmy bardzo czujni i wiemy najlepiej, kiedy czujemy się gorzej, ponieważ już wcześniej przeżyliśmy własny kryzys i wyszliśmy z niego.
Agnieszka Polak